Tym razem może wycelują w złoto

Dwa lata temu w Stambule na poprzednim europejskim czempionacie Biało-czerwoni zdobyli 7 medali, ale żadnego złotego - 4 srebrne i 3 brązowe - i dziś już wiemy, że nie było w tym przypadku. O postępującej degrengoladzie dyscypliny zaświadczyły późniejsze mistrzostwa świata 2023 na stadionie w Budapeszcie (ledwie 2 srebra), a przede wszystkim igrzyska w Paryżu, z których polscy lekkoatleci wrócili z jednym krążkiem - brązowym Natalii Kaczmarek (dziś Bukowieckiej) w biegu na 400 metrów.

Czy czempionat w wielofunkcyjnej Omnisport Apeldoorn - organizowane są w niej także zawody w kolarstwie torowym czy siatkówce - będzie dla naszych sportowców nowym początkiem? W Holandii zabraknie największej polskiej gwiazdy (wspomnianej Natalii Bukowieckiej), która zmaga się z urazem mięśniowym i straciła pewność siebie, ale w 29-osobowym składzie nie brakuje nowych objawień i grupy doświadczonych mistrzów, którzy przeżywają drugą młodość.

Nadzieja w płotkach

Wśród tych pierwszych mamy jedynego kandydata do złota, 22-letniego Jakuba Szymańskiego, który celuje w pierwszy ważny tytuł w biegu na 60 m przez płotki. Szymański, sensacyjny wicemistrz ze Stambułu, legitymuje się najlepszym rezultatem w Europie 7,39 - w XXI wieku na Starym Kontynencie nikt tak szybko nie biegał. W historii szybszy był tylko Brytyjczyk Colin Jackson - 7,30.

Rekord Europy 7,30 Jacksona sprzed 31 lat może być na razie bezpieczny, ale Szymański może pobić rekord HME Brytyjczyka z Paryża (1994), wynoszący 7,39. Ale Polak będzie musiał udowodnić wyższość nad rywalami, wśród których najgroźniejsi będą zapewne broniący tytułu Jason Joseph ze Szwajcarii (7,45 w tym sezonie), mistrz z 2021 roku Francuz Wilhem Belocian (7,46), Hiszpan Enrique Llopis (7,48) czy… drugi z Polaków, weteran sportowych aren już niemal 33-letni Damian Czykier (7,50). Czarnym koniem zaś może się okazać Lorenzo Simonelli, jeżeli będzie choć w połowie swojej najlepszej formy. Włoch nie startował w tym roku, ale pokonał wszystkich na 110 m ppł na mistrzostwach Europy 2024 w Rzymie, gdzie zdobył jeden z 11 złotych medali dla Italii. Rozstrzygnięcie już w piątek.

Kilka szans na podium

Pozostałym polskim lekkoatletom jeszcze trudniej będzie pokonać całą stawkę, ale na kilka medali mamy prawo liczyć. Na płotkach wśród kobiet odgraża się Pia Skrzyszowska, czwarta w rankingu z czasem 7,87. - Każdy medal by mnie zadowolił. Wiele dziewczyn w Europie biega szybko, to będzie bardzo zacięta walka. Wyniki mogą być nawet na poziomie 7,70. Chcę po prostu dobrze pobiec - zapowiada 24-letnia płotkarka.

Mistrzyni Europy ze stadionu na 100 m ppł (2022) i brązowa medalistka halowych mistrzostw świata z ubiegłego roku nie ma jeszcze medalu pod dachem w rywalizacji na kontynencie i tym razem też może być o niego trudno. Laeticia Bapte uzyskała niesamowite 7,76 w półfinale mistrzostw Francji. A podczas toruńskiego Copernicusa przed Polką finiszowały Szwajcarka Ditaji Kambundji (7,80) oraz koleżanka z grupy treningowej Skrzyszowskiej 30-letnia Nadine Visser, której przed własną publicznością marzy się trzeci tytuł halowej mistrzyni Europy.

Ten pierwszy finał?

Do grupy objawień w polskiej kadrze aspirują też Weronika Lizakowska na 1500 metrów czy Paulina Ligarska w pięcioboju. - Jeszcze nigdy nie byłam w żadnym finale imprezy mistrzowskiej. Chciałabym teraz, a gdy już do niego awansuję, to będę martwić się co dalej - oświadczyła 26-letnia Lizakowska, która w półfinale igrzysk w Paryżu pobiegła po sensacyjny rekord Polski. Na listach halowych wśród uczestniczek HME jest trzecia; może też pobiec na 3000 metrów.

Także trzecią pozycję w pięcioboju zajmuje Ligarska, która wychodzi z cienia halowej wicemistrzyni Europy i świata 2022 Adrianny Sułek-Schubert (po porażce w krajowych mistrzostwach wycofała się z dalszych startów). Na listach światowych zdecydowaną liderką jest Finka Saga Vanninen (4843), Polka legitymuje się 4615, ale tradycyjnie dla części zawodniczek wielobój na docelowej imprezie będzie pierwszym w sezonie - 6 wieloboistek zgłosiło się do HME bez tegorocznego wyniku.

Wśród mężczyzn czwarty najszybszym w sezonie jest 20-letni halowy mistrz Polski Maksymilian Szwed, z czasem 45,81, ale już awans do finałowej czwórki byłby sukcesem.

Druga młodość

W gronie utytułowanych polskich mistrzów, którzy notują obiecujący renesans formy, są Justyna Święty-Ersetic, Anna Wielgosz i Konrad Bukowiecki.

Ta pierwsza, mistrzyni Europy ze stadionu (2018) na 400 metrów, pokonała w krajowych mistrzostwach samą Bukowiecką. Rezultat 32-letniej raciborzanki 51,36 co prawda jest dopiero 6. w stawce, ale podopieczna Aleksandra Matusińskiego na pewno zostawi na bieżni całe serce, finał nie jest wykluczony, a w nim już wszystko zdarzyć się może. Faworytkami będą jednak młodsze - liderka światowych tabel 21-letnia Norweżka Henriette Jaeger (50,44 z Torunia), tylko o 3 lata starsza Brytyjka Amber Anning (50,57), faworytka gospodarzy Lieke Klaver (50,76) czy zaledwie 19-letnia mistrzyni świata do lat 20 Czeszka Lurdes Gloria Manuel (51,15).

Podobnie jak o Święty-Ersetic można napisać o 31-letniej Annie Wielgosz. Brązowa medalistka ME 2022 na stadionie ustanowiła rekord życiowy na 800 metrów 2:00,38, co jest trzecim wynikiem spośród konkurentek. - Chcę dostać się do finału i powalczyć tam o medal. Trzeba odważnie i głośno mówić o swoich celach i marzeniach. Myślę, że mogę wykorzystać pozytywne nastawienie i życiową formę - oznajmiła Wielgosz. W rywalizacji na 800 metrów wystąpi w sumie aż szóstka Polaków. To w tej konkurencji po raz ostatni zdobyliśmy złoto HME - w 2021 roku w Toruniu było dziełem Patryka Dobka.

Podium wydaje się w zasięgu Konrada Bukowieckiego, który pchnął kulę w tym sezonie na 21,32 m - najdalej od dwóch lat. - W końcu jestem zdrowy, przepracowałem cały okres przygotowawczy i to daje efekty. Na medal trzeba pchać powyżej 21 metrów, ale poziom w tym roku nie jest bardzo wysoki - podkreślił halowy mistrz Europy z 2017 roku.

A co ze Swobodą?

Zagadką jest występ utytułowanej pod dachem w biegu na 60 metrów Ewy Swobody. Wicemistrzyni poprzedniej edycji imprezy w Stambule ma skromne szanse, by odzyskać tytuł, który zdobyła w Glasgow w 2019 roku i zdobyć swój czwarty medal ME (ma także srebro z Belgradu 2017). W tym sezonie lekkoatletce z Żor tylko raz zmierzono 7,09, a szybsze na razie są obrończyni tytułu Szwajcarka Mujinga Kambundji (7,03), Włoszka Zaynab Dosso (7,05) i Patrizia van der Weken z Luksemburga (7,07).

Wielcy nieobecni

W Apeldoorn zabraknie nie tylko Bukowieckiej, ale kilku innych światowych gwiazd, niektóre z nich szykują się na mistrzostwa świata pod dachem za dwa tygodnie w chińskim Nankinie. W tym gronie jest m.in. fenomen tyczki Armand Duplantis, który przed tygodniem w Clermont-Ferrand kolejny raz poprawił halowy rekord świata - na 6,27.

W ostatniej chwili z powodu grypy wycofał się też Grek Miltiadis Tentoglou - dwukrotny mistrz olimpijski w skoku w dal (2021, 2024) tym samym nie zdobędzie czwartego tytułu w HME z rzędu.

Aż cztery złote medale w dwóch poprzednich edycjach HME zdobyła Femke Bol. Holenderska gwiazda, rekordzistka świata na 400 m (49,17), zrezygnowała ze startu indywidualnego, ale pomoże gospodarzom w rywalizacji w żeńskiej i mieszanej sztafecie 4x400 m. Nas w sztafetach w ogóle zabraknie - po raz pierwszy w XXI wieku; poprzednio tak przykra sytuacja miała miejsce w 2000 roku, oby w kolejnych latach nie stało się to smutną rzeczywistością...

Tomasz Mucha

199  MEDALI wywalczyli łącznie polscy lekkoatleci w czempionatach kontynentu pod dachem - 61 złotych, 58 srebrnych i 80 brązowych. W Apeldoorn będziemy więc prawdopodobnie fetowali krążek nr 200. HME organizowane są od 1970 roku. Pierwsza edycja odbyła się w Wiedniu, w 1975 gospodarzem był katowicki Spodek, a w 2021 Arena Toruń. Początkowo mistrzostwa były organizowane co rok, od 1990 roku są w kalendarzu co dwa lata.

11.  MISTRZOSTWA EUROPY - w hali i na stadionie - będą udziałem Justyny Święty-Ersetic; pierwszy raz wystąpiła w nich w Helsinkach w 2012 roku.

Reprezentacja Polski

KOBIETY

Pięciobój: Paulina Ligarska (SKLA Sopot)

MĘŻCZYŹNI

PROGRAM

6 marca, czwartek

(1 FINAŁ)

7 marca, piątek

(6 FINAŁÓW)

8 marca, sobota

(8 FINAŁÓW)

9 marca, niedziela

(11 FINAŁÓW)